جنبه‌های اصلی دنیای متاورس
محدودیت‌های اینترنت فعلی: متاورس قرار است به عنوان جایگزین اینترنت عمل کرده و تمام محتوای آن را به کاربرانش در سراسر دنیا عرضه کند، بدون آنکه محدودیت‌های کنونی اینترنت را داشته باشد.
تداوم و قابلیت تعامل پذیری: در دسترس بودن هر تغییری که در آن اتفاق می‌افتد. به این معنا که اگر یک کاربر متاورس تغییری در آن ایجاد کند، تغییر ایجاد شده دائمی بوده و برای همه قابل مشاهده است.
تداوم هویت: در دنیای metaverse یک شخص می‌تواند در سراسر آن خود واقعی اش باشد. مثلاً نیازی ندارید تا به صورت جداگانه یک اکانت در فیسبوک، توئیتر، اینستاگرام و … داشته باشید. شما یک آواتار دارید و با آن در همه جا حضور خواهید داشت.
کاربردهای متاورس چیست؟
جلسه و آموزش مجازی
حدود دو سال از آغاز جهان‌گیری کرونا می‌گذرد. همه ما به «دنیای مجازی» عادت کرده‌ایم. جلسه‌ها و کلاس‌های درس مجازی برگزار می‌شوند. مسئله اصلی اما اینجاست که زیرساخت‌های لازم برای ادامه باکیفیت این وضع را نداریم. چالش اصلی حتی کیفیت اینترنت هم نیست. زندگی ما اساسا مجازی نیست و نمی‌توانیم زیرساخت‌های فیزیکی و حقیقی مجازی را فراهم کنیم. در دنیای متاورسی زیرساخت‌های برگزاری جلسه‌ها، همایش‌ها و دوره‌های مجازی فراهم است.
ایجاد مشاغل مجازی
کسب درآمد از طریق بازی تا یک دهه پیش رویا بود. امروزه بسیاری از افراد می‌توانند با فقط بازی کردن، درآمد کسب کنند. تعداد این افراد هرچند به‌نسبت گذشته بسیار زیاد شده اما هنوز نسبت به جمعیت جهان بسیار اندک است. دنیای متاورسی به ما امکان می‌دهد از طریق بازی کردن کسب درآمد کنیم.
گردشگری مجازی
چند نفر را می‌شناسید که دوست دارند اهرام سه‌گانه مصر را ببینند؟ چند نفر از آن‌ها به این آرزو رسیده‌اند یا حتی نزدیک به آن هستند؟ در دنیای متاورسی شما تا اهرام مثل، باغ ارم شیراز و صحرای آفریقا فاصله‌ای نداشته و می‌توانید موزه‌ها و اماکن بزرگ را آنلاین ببینید
مالکیت مجازی
می‌دانیم توکن غیرمثلی (NFT) امکان مالکیت قطعی و مجازی را فراهم کرده است. همین حالا هم بسیاری افراد از این امکان استفاده می‌کنند. در جهان متاورس این امکان بسیار گسترده‌تر خواهد بود. می‌توانیم زمین، خانه و هر شکل دارایی دیگری که در دنیای حقیقی داریم را به دنیای متاورسی خود منتقل کنیم NFT ها امکان انجام این کار را به بهترین شکل برای ما فراهم کرده‌اند.
اقتصاد مجازی
ظهور امورمالی غیرمتمرکز (DeFi) به‌گفته بسیاری، اتفاقی انقلابی بود. از طرف دیگر، بانکداری و امور مالی سنتی در متاورس جایی ندارد و همین مسئله به معنای آن است که دیفای و ارزهای دیجیتال می‌توانند در متاورس جایگاهی پراهمیت داشته باشند. در واقع به‌لطف همین امور مالی غیرمتمرکز است که NFT ها و دارایی‌های دیجیتال می‌توانند در تعاملات مالی دنیاهای مجازی مورد استفاده قرار گیرند. اگر بانک‌ها و مؤسسات مالی همچنان رویکردی منفعل در این حوزه پیش بگیرند، احتمالاً از رقابت حذف می‌شوند؛ چراکه روزبه‌روز افراد بیشتری به‌سمت تعامل با متاورس پیش می‌روند و همین مسئله نیاز به راهکارهای نوین مالی را بیشتر می‌کند.
جایگاه ارزهای دیجیتال در متاورس
تا به اینجا به ارزهای دیجیتال، اشارات کوتاهی شد، اما اگر بخواهیم پا را فراتر گذاریم و باز هم دقیق‌تر بدانیم که متاورس چیست، باید موضوع ارزهای دیجیتال را یک مفهوم بنیادی در متاورس ارزیابی کنیم. متاورس یک جهان تعاملی است و باید نقل و انتقالات مالی در آن صورت بگیرد. اما طبیعتاً نمی‌توان در متاورس هم با دلار و یورو معامله کرد. بنابراین اقتصاد در متاورس، صرفاً با ارزهای دیجیتال صورت خواهد گرفت. سرویسی که شاید در حال حاضر در ابتدای راه خود قرار داشته باشد، اما بدون شک با گذشت زمان و پیشرفت و همه‌گیری تکنولوژی، می‌تواند یه یکی از ایستگاه‌های حضور افراد در دنیای متاورس تبدیل شود. اجازه دهید به ارزهای دیجیتال بازگردیم. واحدهای پولی که بدون شک نقش بسیار مهمی را در دنیای متاورس بازی خواهند کرد. شما در دنیایی مجازی زندگی می‌کنید که قرار است در آن کالاهای مجازی خرید و فروش کنید. استفاده از ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز این اجازه را به‌شما می‌دهد که بدون نگرانی راجع به مشکلات مربوط‌به پول‌های رایج و سنتی، در بستر فضایی دیجیتال و مجازی آیتم‌های مورد علاقه خود را در بستری رمزنگاری شده خرید و فروش کنید. ارزهای دیجیتال می‌توانند رویکردهای زیر را در متاورس داشته باشند:
- اثبات هویت
در متاروس، هیچ نهاد مرکزی یا حکومتی نمی‌تواند احراز هویت افراد و کنترل آن‌ها را به دست بگیرد Metaverse نیز مانند ارزهای دیجیتال، برپایه تمرکز گریزی بنا خواهد شد. بنابراین برای اثبات هویت در دنیایی که نظارتی در آن صورت نمی‌گیرد، باید راه‌حل خلاقانه‌تری برای اثبات هویت کاربران در آن وجود داشته باشد ... ارزهای دیجیتال بر پایه شبکه بلاک‌چین «Blockchain» خود می‌توانند اثبات هویت کاربران در متاورس را ممکن سازند. این کار مانند اثبات تراکنش‌ها در زنجیره‌های داده‌ای بلاک‌چین خواهد بود.
- مبادلات مالی
همان‌طورکه قبلاً هم اشاره کردیم، نقل و انتقال پول در متاورس با ارزهای دیجیتال انجام می‌شود. بنابراین اقتصاد کریپتوکارنسی‌ها به متاورس تعلق خواهد داشت. ارزهای دیجیتال در دنیای واقعی، ماهیت سرمایه‌گذاری به خود گرفته‌اند، درحالی این ارزها با هدف تبدیل شدن به پول‌های رایج به میدان آمدند. متاورس می‌تواند بستری برای ارائه ارزهای دیجیتال به عنوان پول‌های رایج باشد.
- مالکیت
طبیعتاً در هرجهانی، حق مالکیت برای افراد وجود خواهد داشت. اما در متاورس، مالکیت نمی‌تواند با سندهای منگوله‌دار همراه باشد. به همین خاطر، مسئولیت مالکیت در متاورس را نیز می‌توان به زنجیره غیرقابل نفوذ و دستکاری ارز دیجیتال واگذار کرد. به‌خصوص، با طراحی و عرضه توکن‌های غیرمثلی (NFT) این امر بسیار خلاقانه صورت خواهد پذیرفت.
توکن‌های غیرمثلی «Non-fungible token» درکنار ارزهای دیجیتال، اصطلاحی که این روزها بر سر زبان‌ها افتاده، توکن‌های غیرمِثلی یا همان NFT (Non-fungible token)ها هستند. توکن‌های غیرمثلی یا NFT ها یکی از جدیدترین پدیده‌های تکنولوژی بلاک‌چین به‌شمار می‌رود که به سرعت در حال گسترش در دنیای دیجیتال رمزنگاری شده است. NFT ها درواقع راهی برای ثبت و تصاحب یک کالای دیجیتال محسوب می‌شوند. برای درک این موضوع به دنیای واقعی خودمان توجه کنید. شما وقتی پولی را به شخصی قرض می‌دهید. آن فرد، پول را خرج می‌کند و بعدها، پول‌های دیگری به مقداری که به وی داده بودید را به شما برمی‌گرداند. اما وقتی شما یک شی‌ء ارزشمند مانند ساعت جیبی عتیقه‌تان را به دوستتان می‌دهید تا در یک نشست تاریخی از آن استفاده کند؛ دوستتان در نهایت باید همان ساعت را به شما برگرداند و نمی‌تواند آن را با چیز دیگری عوض کند یا ساعت دیگری به شما پس بدهد. چون ساعت شما منحصربه‌فرد است. توکن‌های غیرمثلی هم دقیقاً مانند آن ساعت جیبی قدیمی هستند؛ این در حالی است که سایر ارزهای دیجیتال، مانند اسکناس، قابل جایگزینی هستند! با وجود چنین توکن‌هایی، به راحتی می‌توان به اثبات مالکیت در Metaverse اندیشید. این توکن‌ها درحال حاضر در مارکت کریپتوکارنسی‌ها وجود دارند. بیشتر آن‌ها بر بستر بلاک‌چین اتریوم ایجاد می‌شوند. در بازی‌های رایانه‌ای متاورسی نیز، برخی از توکن‌های غیرمثلی به بازیکنان ارائه می‌شوند. در ادامه، معرفی کوتاهی از این توکن‌ها خواهیم داشت.
ارزهای دیجیتال و توکن های متاورس در دل بازی‌های متاورسی
توکن‌های متاورسی، بیشتر ماهیت غیرمثلی دارند. این توکن‌ها بر بستر بازی‌های ویدئویی ارائه می‌شوند. به طوری که بازیکنان در جریان بازی می‌توانند این توکن‌ها را کسب کرده و در محیط بازی به خرید و فروش اقلام بازی بپردازند. البته در حال حاضر، توکن‌های Metaverse به‌صورت توکن‌های اختصاصی توسط شرکت‌های بازی‌سازی بر بستر بازار کریپتو ارائه شده‌اند، از جمله این توکن‌ها می‌توان موارد زیر را نام برد:
- توکن مانا «MANA»
توکن مانا، توکن اختصاصی بازی دسنترالند «Decentraland» است. دسنترالند، یک پلتفرم واقعیت مجازی مبتنی بر بلاک‌چین است که کاربران آن، در حین بازی می‌توانند با ایجاد محتوا و تعامل با یکدیگر «زمین بخرند»، «زمین بفروشند» و توسعه دهند.
- توکن اینجین «ENJ»
اینجین کوین «Enjin Coin» یک توکن متاورسی دیگر است که استفاده از توکن‌های غیرمثلی را برای افراد آسان کرده است. این توکن نیز برپایه یک بازی قرار دارد و می‌تواند سرگرم کننده باشد.
- توکن سندباکس «SAND»
سندباکس «The Sandbox» یک دنیای مجازی دیگر است که مانند توکن‌های فوق، بر روی شبکه اتریوم ایجاد شده است. در این پلتفرم، بازیکنان قادر هستند تا تجربه بازی خود را بسازند، از آن کسب درآمد کنند و از آن بهره‌های دیگری نیز بگیرند.
نقش فیسبوک
فیسبوک نقشی اساسی در پیشبرد مفهوم متاورس در دنیای فناوری اطلاعات معاصر ایفا کرده است. این غول رسانه‌های اجتماعی اخیرا سرمایه گذاری ۵۰ میلیون دلاری برای ساخت و توسعه متاورس به روشی مسئولانه انجام داده است. مارک زاکربرگ، مدیرعامل فیسبوک برای حرکت در مسیر تحقق اهداف خود در این زمینه به تازگی نام این شرکت را به متا تغییر داده و قصد دارد بستر فیسبوک را به یک دنیای مجازی یا همان متاورس تبدیل کند. اما این تنها فیسبوک نیست که روی متاورس به عنوان مورد بزرگ بعدی در دنیای فناوری متمرکز شده است. مایکروسافت نیز به تازگی از برخی طرح های خود برای متاورس رونمایی کرده است.
تا ظهور متاورس و همه‌گیری آن هنوز فاصله زیادی وجود دارد
درحال حاضر از دید شرکتی مثل Meta، متاورس می‌تواند به‌عنوان جانشین اینترنت موبایل که نزدیک به یک دهه از حکم‌فرمایی آن می‌گذرد، شناخته شود. از دید زاکربرگ رشد و توسعه و به‌واقعیت تبدیل کردن این تکنولوژی زمانی حدود ۵ الی ۱۰ سال نیاز دارد که بخش اعظم آن به آماده‌سازی سیستم‌های زیرساختی مختلفی مربوط می‌شود که بتواند این سرویس را در اختیار عموم قرار دهد.
خبرنگار:گلاره کحالی
نظر شما